زيارت و عزادارى از ديدگاه شيعه و ردى بر ادعاى اهل سنت با استفاده از رواياتشان
«مَنْ زارَنِي أَوْ زارَ أَحَداً مِنْ ذُرّيَتِي زُرْته يَوْمَ الْقِيامَةِ فَأَنْقَذْتُهُ من أَهْوالِها;[۱]
هركس مرا (پيامبر(صلى الله عليه وآله)) يا يكى از ذريه ى مرا زيارت كند، او را در روز قيامت ملاقات خواهم كرد و از مواضع هولناك آن نجات مى دهم».
استحباب زيارت (قبر پيامبر(صلى الله عليه وآله) و اولياى خدا(عليهم السلام))
هرچند كه اصل زيارت قبور مستحب است ولى زيارت قبر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و حضرات معصومين (عليهم السلام) از اولويت خاصى برخوردار است و بر استحباب آن تأكيد بيشترى شده است; زيرا علاوه بر رواياتى كه در اين خصوص وارد شده، آثار تربيتى زيارت قبور اين اولياى خدا بسيار زياد است; زيارت آنها بزرگداشت كسانى است كه عمرى در طريق ايمان و تقوا گام برداشته اند و در واقع زيارت آنها ارج نهادن به ايمان و تقوا و ارزشهاى معنوى و ترويج آن اوصافى است كه در اولياى خدا وجود دارد.
و نيز زيارت قبور اولياى خدا نوعى اظهار محبت به كسانى است كه دوست داشتن آنها در شرع لازم و ضرورى و از جمله علامات ايمان دانسته شده است.
در خصوص زيارت قبر پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله) رواياتى وارد شده است، برخى از اين روايات از طريق شيعه و برخى ديگر از طريق اهل سنت مى باشد:
بعضى از روايات وارد شده از طريق شيعه:
امام صادق(عليه السلام) از پدرش(عليهم السلام) نقل مى كند كه پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: هر كس مرا در حال حيات و ممات زيارت كند، در روز قيامت شفيع او خواهم بود[۲].